Amersfoort

Welkom in het Nederland van honderd jaar geleden! Dat gevoel overheerst na de presentatie voor raadsleden door enkele organisaties achter het plan Sam-Sam. Liefdadigheidsinstellingen en kerkelijke diaconieën springen in het gat dat de gemeente laat vallen. Zij vormen nu een “netwerk armoedebeleid”, waarin kennis en informatie wordt uitgewisseld, opdat mensen met grote problemen sneller en doelgerichter worden geholpen. De gemeente Amersfoort draagt vijftigduizend euro bij.

door: Ad Meijer

Niets dan goeds over vrijwilligers die zich inzetten voor armoedebestrijding. Alleen hoort het niet zo. Ooit hebben we de bijstand, het minimumloon, diverse uitkeringen en voorzieningen ingesteld om te voorkomen dat mensen in nood kwamen. Inderdaad, collectieve regelingen via, of gecontroleerd door, de overheid en dat is goed. Immers, zo zorgen we allemaal voor elkaar en de rijkere draagt meer bij. Dat heet solidariteit.

Nu de overheid – en zeker de gemeente Amersfoort – haar eigen rol als beschermer steeds meer inperkt zijn mensen die getroffen worden door werkloosheid of chronische ziekte steeds meer aangewezen op ondersteuning door vrijwilligersorganisaties. Bezuinigingen op bijstandondersteuning, schuldhulpverlening, WMO-verstrekkingen en Algemeen Maatschappelijk Werk missen hun verwoestende uitwerking niet. Zo’n college hier springt niet in de bres voor deze mensen. Vrijwilligers mogen puinruimen. Dat scheelt miljoenen belastinggeld, dat vooral door de hogere inkomens moet worden opgebracht. Alsjeblieft vrijwilligers: vijftigduizend euro om dit samen te regelen! En zuinig mee omspringen hoor…