Amersfoort

Hans de Ridder, onze nummer 14
op de kandidatenlijst voor de verkiezingen voor de gemeenteraad vertelt hoe hij zich als katholiek thuis voelt bij de Socialistische Partij, wat zijn motivatie is en hoe hij zich inzet voor de maatschappij.

Ik kom uit een groot gezin en mijn ouders hadden het niet breed. Mijn vader was kaderlid van de KAB (Katholieke Arbeiders beweging). Er kwamen regelmatig mensen over de vloer om te praten over wat werknemers bezig houdt. Elke zondag gingen wij naar de kerk. Als praktiserend katholiek geloof ik in de Blijde Boodschap van Christus. Hij vraagt Zijn volgelingen om die boodschap uit te dragen en er naar te handelen.

Toen ik ging varen bij de koopvaardij werd ik eerst lid van de VKO, een bond(je) van de FWZ die tegenwoordig weer een bond van het FNV is. Ik vind nl. dat het wel handig is om een vakbond achter de hand te hebben. Vervolgens ben ik overgestapt naar het CNV, de christelijke benadering sprak mij ook meer aan. Namens de koopvaardijbond van het CNV (tegenwoordig onderdeel van CNV Vakmensen) heb ik als lid van de ondernemingsraad kunnen opkomen voor mijn collega’s.

Toen ik in Hazerswoude woonde (en al heel wat jaren aan de wal werkte) zag ik steeds minder van datgene wat ik belangrijk vond bij de grote partijen. Van het CDA kreeg ik de indruk dat die vooral voor de boeren was, getuige de vele grote borden in de weilanden als er weer eens verkiezingen aankwamen. De SP benaderde mijn ideeën voor de gewone man veel meer. Vanaf die tijd stem ik op de SP.

Ik had het in die tijd nog erg druk met werken en hobby’s. Vrijwilligerswerk was nog niet zo erg aan de orde bij mij. Maar toen ik met mijn vrouw Esther in 2007 in Amersfoort ging wonen wilde ik mij toch wat voor de medemens gaan inzetten. Via de vacaturebank van Ravelijn werd ik administratief vrijwilliger bij het St. Pieters en Bloklands Gasthuis. Daar help ik bijvoorbeeld een echtpaar op zeer hoge leeftijd, dat niet meer zelf de administratie kan bijhouden. Ik bezoek ze regelmatig en zorg dan voor dat de post wordt uitgezocht, de rekeningen worden betaald, dat iets wordt geregeld voor als ze naar het ziekenhuis moeten enzovoorts. Een soort mantelzorger op afstand. Ook kan elke inwoner van dat huis op mij rekenen bij een administratief probleem dat men niet zelf kan oplossen.

In 2010 werd ik diaken met als functie penningmeester van het College van Diakenen Amersfoort Noord – Hoogland. Dat zijn de diakenen van Het Brandpunt, De Inham, De Herberg en de Veenkerk (in Vathorst).

Sinds 2012 ben ik Schuldhulpmaatje. Ik krijg dat een hulpvrager toegewezen die ik moet helpen met het ordenen van administratie en het oplossen van schulden, het aanhore van wat de hulpvrager ook maar met mij wil delen. Ik bezoek de hulpvrager meestal 1x per week gedurende 2 uren. Ik heb dan, zo nodig, contact met deurwaarders en incassobureaus, met de zorgverzekering, met de cliëntmanager bij de gemeente, met de Belastingdienst, etc. Of help ik met het schrijven van brieven en ga ik mee naar de rechtbank of andere bezoeken.

Verder ben ik onder andere ook nog vrijwilliger bij de Stichting HIP (Hulp in de Praktijk) geworden. Deze christelijke stichting helpt mensen met allerhande huiselijke problemen zoals een kastje op hangen, een tv aansluiten, helpen bij een verhuizing, enz. Sinds dit najaar ben ik assistent van de technische dienst van de Koperhorst geworden en help daar één dag in de week.

In februari 2013 ben ik gestopt met werken. Ik heb er geen tijd meer voor. En als er nog iemand ergens hulp voor nodig heeft en ik nog ergens wat tijd kan inruimen, laat hij/zij het mij maar weten.

Dit alles wordt mij ingegeven en word ik door de Blijde Boodschap van Jezus Christus geïnspireerd. Ik vind veel van de Boodschap terug in het handelen en de activiteiten van de SP. Ik ben nu een aantal jaren lid van de SP en ik vind dat ik solidair moet zijn met de partij. Daarom heb ik mij kandidaat gesteld voor de gemeenteraadsverkiezingen en ik sta op een mooie plaats. Ik merk als ik het blad van de SP lees, dat ik niet de enige christen ben die mij tot deze partij aangetrokken voel. Ik hoop dat we als SP leden in de komende gemeenteraadsverkiezingen een mooi resultaat kunnen bereiken. Dat wij dan dure prestige projecten zullen kunnen ombuigen naar de zaken die er hier werkelijk toe doen: de zorg voor onze medeburgers, alle medeburgers ongeacht ras of huidskleur en ongeacht of ze een mooie baan hebben met voldoende brood op de plank of dat ze elke week een bezoek moeten brengen aan de Voedselbank en met moeite de touwtjes aan elkaar kunnen knopen. Als we dan weer eens wat ruimer in onze slappe was zitten (als gemeente) dan is er vast wel weer een zaak die onze aandacht waard is. Eerst denk ik dan aan al die verenigingen in de stad die met steeds minder subsidie moeten rondkomen. En daarna... we zullen zien.