Amersfoort

Gisteravond werd het definitieve bestemmingsplan voor de Westelijke Ontsluiting behandeld in de raad. Zoals sommige belangengroeperingen al voorspelden was het een slecht georkestreerd toneelstuk, de coalitiepartijen hebben zich immers al lang ingegraven op dit dossier, en staan totaal niet meer open voor argumenten.

Dat een coalitie niet zonder afspraken kan weet iedereen. Maar juist bij een ingrijpend project als de Westelijke Ontsluiting zou je mogen verwachten dat ook de coalitiepartijen het belang van Amersfoort zwaarder laten wegen dan hun eigen partijbelangen.

Dat de VVD graag meer asfalt wil is geen verrassing, maar bij een partij als D66 kan je je wel afvragen wat de erfenis is die ze achter willen laten in Amersfoort. Een grote kloof tussen politiek en inwoners van onze gemeente die zich, opnieuw, niet gehoord voelen? Een weg dwars door een prachtig natuurgebied in een tijd waarin de vervoersvraag aan grote veranderingen onderhevig is en al dat asfalt straks echt niet meer nodig is? Is dit de weg vooruit die D66 wil kiezen?

Ook de inbreng van de andere coalitiepartijen was teleurstellend. De ChristenUnie wilde niet praten over nut en noodzaak van de weg omdat, in hun woorden, "het maar 1 onderdeeltje is van het hele plan". Nut en noodzaak vormen juist de basis van het hele plan, een basis die overigens tot op de dag van vandaag niet aangetoond is omdat ondanks veelvuldige vragen van de oppositie veel onderzoeken niet zijn uitgevoerd door het college.

De PvdA leek wel gevoelig voor de argumenten van de oppositie en gaf aan bereid te zijn om nog eens over de betrouwbaarheid van de gebruikte verkeersmodellen te praten. Maar het mocht het proces niet verder vertragen, de besluitvorming moest gewoon doorgaan. Daarmee beperkte hun bijdrage aan het debat zich tot het gebruikelijke gedraai waarmee de PvdA de inwoners van Amersfoort probeert te misleiden zonder echt iets voor ze te betekenen.

De enige serieuze inhoudelijke bijdrage aan het debat kwam daarmee vanuit de oppositie. Want er was nog genoeg inhoud om over te praten. Bijvoorbeeld over de manier waarop de Westelijke Ontsluiting over kostbare rijksmonumenten loopt. Wettelijk is het college verplicht om in het bestemmingsplan toe te lichten hoe ze hier rekening mee hebben gehouden. Dat was het college even vergeten, en bewoners van Amersfoort hebben dus niet de kans gehad om hier op te reageren. De SP heeft hier vragen over gesteld, maar volgens het college moeten die mensen maar naar de Raad van State stappen. Samen maken we de stad. Gelooft u het nog?

Een ander probleem is de natuur rondom de Westelijke Ontsluiting. Diverse belangengroeperingen hebben het college er op gewezen dat niet alle gebieden rondom de Westelijke Ontsluiting voldoende onderzocht waren. Dit heeft het college er toe doen besluiten om afgelopen zomer toch nog aanvullend onderzoek te doen, wat nieuwe inzichten over beschermde diersoorten heeft opgeleverd. Ook over dit rapport heeft niemand een zienswijze kunnen indienen, want het college zwijgt het rapport dood in de zienswijzennota. De uitkomst kwam ze blijkbaar niet zo goed uit.

Voor een discussie over nut en noodzaak van de weg was geen tijd meer. Ook het antwoord van de Nationale Ombudsman op de klacht over het participatieproces kon niet meer aan bod komen. De SP was een van de weinige partijen die open stond voor een tweede ronde, de andere oppositiepartijen leken de handdoek al in de ring te hebben gegooid, en de coalitie wil sowieso dit bestemmingsplan zo snel mogelijk in stemming hebben gebracht.

Op 11 oktober volgt de slotakte in dit kostbare toneelstuk en wordt het bestemmingsplan in stemming gebracht. Het is te hopen dat de coalitiepartijen nog op tijd tot inkeer komen en beseffen wat ze achterlaten in Amersfoort als ze voor deze weg stemmen. Want als straks de zagen ronken in bos Birkhoven is het te laat.