Amersfoort

In aanloop naar de gemeenteraadsverkiezingen stellen onze kandidaten zich aan u voor. Deze keer is het de beurt aan Marijke Jongerman, de nummer 2 op onze lijst:

Ik ben Marijke Jongerman, 40 jaar en geboren op de Noord-Oost Veluwe. Na de nodige omzwerveringen via een studie in Twente en werk in Rotterdam en Groningen woon ik  inmiddels al dik 10 jaar met veel plezier aan de rand van het Soesterkwartier.

In het dagelijks leven ben ik werkzaam als software ontwikkelaar voor een internationaal ICT bedrijf op Calveen. We ontwikkelen programmatuur waarmee andere bedrijven de chips in hun eigen producten kunnen programmeren. Technisch werk waarbij je niet veel met mensen te maken hebt, maar gelukkig kan ik dat ruimschoots compenseren door mijn politieke activiteiten. 

Een van mijn interesses is kunst & entertainment. Ik kom uit een muzikale familie en speelde ook zelf als kind al piano. In mijn studententijd ontwikkelde ik een voorliefde voor computerkunst. In die tijd heb ik veel evenementen op dit gebied bezocht, zowel in binnen- als buitenland. Ook heb ik 5 jaar lang zelf dit soort evenementen helpen organiseren op de TUE Eindhoven en busreizen naar buitenlandse evenementen opgezet. Het was een mooie tijd waarin ik veel inspirerende mensen heb leren kennen.

Politiek betrokken ben ik altijd al geweest, maar tegen het einde van het tweede Paarse kabinet kreeg ik het gevoel dat ik niet langer aan de zijlijn kon blijven staan. In de jaren 80 had ik nog het gevoel dat Nederland een solidair en progressief land was, een land waar je trots op kon zijn. Maar in de jaren 90 is dit in hard tempo veranderd. Mede onder invloed van de Paarse kabinetten nam de solidariteit snel af en groeide de ieder-voor-zich mentaliteit. 

Er kwam steeds meer kritiek op de maakbaarheid van de samenleving, maar ondertussen werd de maakbaarheid van het individu op een sokkel gezet. Als je het niet gemaakt had in het leven, dan had je dat aan jezelf te danken, werd het algemene beeld. Zelf had ik in die tijd met de nodige tegenslagen in mijn leven te maken, misschien dat ik daardoor nooit zo geloofd heb in die maakbaarheid van het individu. Het leven is niet altijd voorspelbaar, en je hebt niet altijd controle over alles wat je overkomt. Juist daarom is het zo belangrijk dat we solidair zijn met elkaar en elkaar vasthouden als het eens wat minder goed gaat met iemand.

Na jarenlang vooral actief te zijn geweest op straat vind ik het nu tijd worden voor de volgende stap, de Raad in. Ik volg al een tijdje actief wat er zich allemaal afspeelt in ons Stadhuis, en volgens mij is er genoeg te doen. Het valt me vooral op hoe slecht er eigenlijk geluisterd wordt naar de mensen. Mensen hebben weinig te vertellen, plannen liggen van tevoren al vast, en inwoners van Amersfoort hebben een enorme informatieachterstand op ambtenaren en bestuurders waardoor het moeilijk is voor hen om projecten bij te sturen of tegen te houden. Ik zie dat graag anders en wil me daarom vooral hier hard voor inzetten de komende jaren. 

Ik hoop dat u me die mogelijkheid geeft, door straks op 19 maart SP te stemmen.