Amersfoort

‘Woningen zijn om in te wonen, ze zijn er niet voor beleggers om rijk van te worden.’ Het zijn woorden die ik afgelopen jaar ontelbaar vaak heb gesproken. Steeds vaker hoorden we verhalen van Amersfoorters die geen huis konden kopen omdat ze overboden werden door een belegger. Die wilde er niet in wonen, die wilde er goud geld mee verdienen door het huis peperduur te verhuren.

Dus deden we onderzoek. Hoe groot is het probleem eigenlijk? Groot! Dus deden we voorstellen om een woonplicht in te voeren. Maar de wethouder zag er niets in. ‘De woonplicht is niet een route die nu bewandeld wordt,’ zo schreef hij eind 2018 nog.

Maar we lieten het er niet bij zitten. We voerden de druk op. In januari schaarde een meerderheid van de gemeenteraad zich achter ons voorstel. Dinsdag 2 juli besluiten we over het eerste project waar een woonplicht wordt ingevoerd.  In een half jaar tijd van een onmogelijk voorstel naar realiteit. Dat is een belangrijke overwinning op die kleine groep die het opkopen van woningen ziet als verdienmodel. We staan op voor Amersfoortse woningzoekenden omdat die niet afhankelijk mogen zijn van beleggers met als enige belang hun bankrekening.

Natuurlijk: er is nog een hoop te doen om de wooncrisis in Amersfoort op te lossen. De sloop en uitverkoop van de volkshuisvesting gaat bijvoorbeeld onverminderd door. Dus we blijven knokken voor een betaalbaar huis voor alle Amersfoorters. In de wetenschap dat de aanhouder wint!

Marc Smits